En Acıklı 5 Nostaljik Türk Filmi

Sanırım 49′Daysin yarattığı duygu yoğunluğundan olsa gerek, aklıma hem çok sevdiğimiz, hem de biraz küçümsediğimiz eski Türk filmleri geldi. Kore dizi-filmlerini biraz da bize, bizi hatırlattığı için sevmiyor muyuz? Pek çoğumuzun film beğenme kriterimiz 'çok güzeldi, çok ağladım' değil mi? Bu bir mim başlangıcıdır yanıtlamayanlara küseceğim o derece

Canım Kardeşim

Konusu: Küçük Kahraman, ağabeyi ve ağabeyinin sadık arkadaşı Halit,birlikte yoksul ama neşeli bir hayat sürdürmektedir. Devamlı bir işleri olmayan ve günlerini daha çok aylaklıkla geçiren bu ikilinin tek amacı Küçük Kahramanın okuması ve hayatını kurtarmasıdır. Parasızlığa rağmen keyifli bir hayat geçiren bu küçük ailenin mutluluğu öğretmenin Kahramanla ilgili bir gerçeği ortaya çıkarmasıyla son bulur. Yapılan sağlık taramalarının ardından kan kanseri olduğu anlaşılan Kahramanın en büyük isteği ise bir televizyondur. Halit ve ağabey bundan sonra tüm güçlerini bir televizyon alabilmek için harcayacaktır.

Ahh çocukluğumu, ilk gençliğimi ömrümü tüketti bu film. Ne zaman izlesem ağlarım. Küçükken daha duygusaldım elbete o zaman daha çok ağlardım. Ölmek üzere olan ne hayatı, ne ölümü anlayamamış bir çocuk. Tek bir isteği var Televizyon. Bugün herkesin evinde ikişer, üçer tane olan bir eşya. Hatırladığım bir şey daha var, ölecek diye çocuğun son arzularını yerine getirmeye çalışıyorlar.. (ağlama molası, yazarken bile gözlerim doluyor) Bunlardan biri de lokantada yemek yemek. Hesabı ödeyemiyorlar. :( Kardeşim olmasa da bu kadar etkilenir miydim? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey yıllar sonra bile gözlerimi doldurmayı başarıyorsa 'ajitasyondan' çok daha fazlasıdır bu film ki pek çok ödül almış olduğunu okumuştum. Daha fazla anlatamayacağım bulun izleyin işte :)

MİLYARDER

Tam olarak acıklı diyemesek de hüzünlü bir filmdir 'Milyarder' trajikomiktir belki de. Her yılbaşı öncesi mutlaka bir kere gösterirler. İbret-i alem olsun diye midir nedir? Bilmem :) Mesut, Mesudiye (Ordunun ilçesi yanılmıyorsam) isimli küçük bir kasabada yaşayan kendi halinde bir istasyon şefidir. Bir gün, yılbaşı arefesinde bir piyango bileti alır ve büyük ikramiye onun biletine çıkar. Bu olayla birlikte bütün hayatı değişir. Çok sevdiğim şeyleri anlatamıyorum ben. Yine ara verdim ve bir türlü toparlayamadım cümlelerimi. Özetlemem gerekirse kendi küçük dünyasında mutlu olan 'Mesut' inandığı herşeyin bir yanılsama olduğunu, kimsenin onu olduğu gibi sevmediğini anlar. Para henüz eline geçmeden, adı bile hayatın gerçeklerinin su yüzüne çıkmasını sağlar.

HIÇKIRIK

Benim en sevdiğim Romantik Türk filmidir. Kerime Nadir'in aynı adlı romanından uyarlamadır. Kerime Nadir olmasaydı Türk sineması ne yapardı kim bilir? Gencecik Ediz Hun ve Hülya Koçyiğit, bence Türk sinemasında birbirine bu kadar yakışan başka bir çift yok. Rivayet odur ki, şöhretlerinin ilk yıllarında Ediz Hun gerçekten Hülya Koçyiğite aşık olmuş ama o zaman ününün doruğunda olan genç ve güzel oyuncunun annesi bu beraberliğe izin vermemiş. Filme dönersek, aniden annesini kaybeden Kenan, üvey annesinin kendisini istememesiyle daha da bedbaht olur. Bir tesadüf sonucu öğrenir ki aslında babası da üveydir. Bu da bugüne kadar yaşadıklarına açıklık getirir. Küçük yaşına rağmen çevresinde olup bitenin son derece farkında olan Kenan evde istenmemesi üzerine kendisine acıyan aile dostlarının himayesine girer. Böylece Nalânla olan aşkı başlar. Nalan'ın annesi yoktur ve Kenana önce hiç sahip olamadığı kardeşi gibi davranır. Kenan bana sorarsanız çocukken bile Nalan'a kardeş gözü ile bakmamıştır. Hafızamda unutulmaz repliği ile yer etmiştir. Edebiyat derslerinden hatırlarsanız 'Nalan' ağlayan 'Handan' gülen demektir. 'Belki, Nalan'ın ağlattığını Handan güldürür' der Kenan lohusa yatağında Nalan'ın. Nalan başkasıyla evlenmiştir elbette, son ana kadar duygularını itiraf edemez. Son nefesini Kenan'ın kollarında verir.

DÖNÜŞ

İbrahim daha iyi bir hayat hayali için Almanya'ya gider karısını ve çocuğunu köyde hasretle bırakarak, 'medeniyete' doğru yola çıkar. Kocasının yokluğu sırasında köyün kötü kalpli ağası Gülcan'a göz koymuştur. Onu elde etmek için zor kullanmak dahil her şeyi yapar. Küçük ve acımasız her yerde olduğu gibi hakkında dedikodu yayılır Gülcan'ın. Kocası ise Almanya'da başka bir kadınla evlenmiştir. Ondan bir de çocuğu vardır. Filmi unutulmaz yapan en önemli unsur, Seha Okuşun o büyüleyen sesinden 'Hasretinle Yandı Gönlüm' şarkısının çalmasıdır. Çocuğunu gömmeyi reddetmesi, köylünün onu ikna çabası.. Boğanıza bir yumru gelir oturur tüm bu sahneler boyunca. Hele finali 'Dönüşün böyle mi olacaktı İbrahim'? Son olarak Alman kadından olan çocuğu alması ve yine fonda Seha Okuş'un sesi. Türkan Şoray'ın oynamayan, adeta karakteri yaşayan performansı, bu filmi en iyiler arasına sokmaya yeter de artar bile.

KESİNLİKLE GÖRÜLMELİ! Bir de Sultan gelin vardır Türkân Şorayın unutulmaz filmleri arasında ama o da aslında bütün bu filmlerin her biri  gibi, apayrı bir yazı konusu olmayı hak ediyor. Son olarak bunu mim yaparak; Tarih84'e, Nefertiti'ye, Arwen, Masalevi'ne yolluyorum. Bunu okuyan bütün blogdaşlar mim severler diye biliyorum ama istemeseler de iki, üç satırda olsa kendi sevdikleri filmleri yazarlarsa sevinirim.