Hatırladığımı düşündüğüm ilk anım 1,5 yaşıma ait. Etrafımda hayvanlar, elimde bir sopa, üzerimde beyaz bir elbise, hayvanların arasında duruyorum. Bunu anneme ben sordum. Böyle bir yere gittik mi diye? O da oranın bir köy olduğunu, ziyarete gittiğimizi söyledi. Belki yanımda konuşmuşlardır ve ben de kafamda canlandırmışımdır bu durumu. Fakat bu anı 4-5 yaşından beri hafızamdadır.
5 yaşında bile yoktum ama dün gibi hatırlarım bu anahtarların açtığı dolabı.
Bir gün bayram ziyareti için erkek kardeşlerim ve ben, Fatih'ten, Aksaray'a gidiyoruz. Halamıza, bayram ziyaretine. Küçük kardeşim yol boyunca midem bulanıyor diyor. O zaman yaşı da çok küçük. Ciddiye almadık tabii biz. Çocuktur diye. Biz çok büyüğüz ya :)) Ama giderken tam yolun ortasına yediği herşeyi bütün, bütün çıkardı. Ayy nasıl üzüldüm, nasıl vicdan azabı duydum o an anlatamam. Meğer çocuk ciddiymiş. Ama nereden bilebilirdik ki :)
Hatırlarım, bu eve taşındığımızı bana dimdik gelen merdivenlerin zamanla nasıl normalleştiğini... Binanın tamamı bize aitti ta ki bir kaç ay öncesine kadar. Hayat işte...
Bir gün babaannem bana kahvaltı yaptırıyor. Çaya ekmek banıp, içine zeytin, peynir falan koyuyor. Ben mızmızlanıyorum. Her bir lokmadan sonra bu son diye kaç lokma yediriyor babannem bilmiyorum :) Bir anda sert bir şey yuttuğumu hissediyorum. Babanneme sızlanıyorum, çekirdeğiyle verdin zeytini diye. Yok diyor babaannem. Meğerse sallanmakta olan dişim çıkmış ve ben onu yutmuşum afiyetle :)
Aslında bol kuzenli, halalı, amcalı eğlenceli bir çocukluk geçirdim. Ama nedense aklıma gelen hep hüzünlü anılar. Ya da o zaman eğlence sandığım şeylerin bugün geriye dönüp bakınca, sandığım gibi olmadığını anlamanın hüznü.
Bu mimi bayramda yazmaya başladım ancak bitirdim. O da güzel kızım Bunu Sevdim'in hatırına :)
4 yorum:
hüzün bizi de sardı okurken, mim dönüyor herkes bir iki kelam ediyor bana gelmesin diye dua ettim çünkü ben ilk anı olarak bir tek şey hatırıma getiremedim bu daha acı:(
Oooo, sen de mi 1,5 yaşçılardansın, demek gerçekten mümkün o kadar küçüklüğünü hatırlamak.
Bir de, o anahtarlar hangi dolabı açıyordu?
Tarih84: Ben de kimseye pasladım zor bir şey çünkü.
Bunusevdim: Valla bilmiyorum ki. Sen söyle :)Giysi dolabını açıyordu. Gri,bana kocaman gelen bir dolaptı.
Geçmişi hasretle anmanın hüznü var postunda :) Hafızamızın bize hatırlamak için seçtiği şeyleri yorumlamakta biraz fazla karamsar düşünen taraf biziz bence. Yoksa zeytin çekirdeği diye yutulan dişe gülünür ama bu anıyı anlatırken dizlerine yatılacak o sıcacık insanın yokluğu üstündeyken arkasında sadece acı ve hüzün kalır.
Yorum Gönder