Jane Austen kitplarına hayran ve konuda uzman bir akademisyen Emma. Aşka, romantizme inanmaktan öte bir imanla bağlı resmen. Jane Austen onun kahramanı ve elbette kitapları ve karakterleri de, Emma'nın hayatını bir parçası. Hem işi gereği, hem de duygusal anlamda Austen sevdalısı bir kadın.
Fakat idolü onu yüz üstü bırakıyor. Gerçek hayattaki ilişkilerin sığlığı, kocasını ve asistanını mutfak masasında bastığı anda, yüzüne tokat gibi çarpıyor. Evden ayırlıyor ama ayrılmadan önce o masayı neden yakmıyor onu merak ettim :)
Erkeklerin köküne kibrit suyu diyoruz bu noktada :) Yine de içimizden Jane Austen erkekleri hariç diyoruz. Emma kalbi kırık, gardı düşük, İngiltere yollarına koyuluyor. Tek gayesi var Jane Austen'in yalancı olduğunu kanıtlamak. Elbette bunu nasıl yapacağına dair tam bir fikri yok. Kuzeninin evinde çok eski bir arkadaşıyla karşılaşıyor. Geçmişi, anıları, hataları bir kez daha karşısında dikiliyor. Arkadaşlarının uyarılarına rağmen evlenmesi, hayatı bir Jane Austen romanındaymış gibi sürdürmek istemesi. Sonrasında yaşadığı derin üzüntü ve hayal kırıklığı...
İşte dönüp dolaşıp, dizilerin, kitapların, filmlerin en tahlikeli yan etkisine geliyoruz. Var olmayan ve olmayacak bir aşkı ve mükemmel erkekleri hayal etmemizi sağlıyorlar. Dahası varlıklarına inandırıp, bir ömür öyle bir adamın karşımıza çıkmasını beklememize sebep oluyor. Olmaz ama :) Nerede bir Mr. Darcy, Mr. Bingley ya da Dawson, Damon : ) Ya da Choi Hyan Kul. Hepsini es geçip sonuncusuna razı olabilirim ben :)
Peki Emma Jane Austen'in yanıldığını kanıtlayabiliyor mu? Aşk gerçekten yok mu? Yoksa sanat, hayatı taklit eder kavramı nereden çıktı? Bunların üçü bir çelişki midir? : ) Okuyun ve görün diyorum. Eğlenceli ve sevimli bir kitap. Bir çırpıda okunup bitiverecek cinsten.
